Author: Chantall

Je moet er wat voor over hebben; zelf krentenbollen maken. Want er gaat nogal wat tijd in zitten, al is het die tijd dubbel en dwars waard, want de geur van verse krentenbolletjes die zich door je huis verspreid; priceless! Ik denk trouwens dat dit recept niet te doen is zonder keukenmachine (al deden onze oma’s dat vroeger ook, dus het IS te doen). Ik vond het in ieder geval zeer prettig dat ik het grootste gedeelte van het kneden door m’n Kitchenaid kon laten doen.

Ingrediënten (voor 24 kleine bolletjes):
350 gram rozijnen
500 gram bloem + 200 gram bloem
2 zakjes gedroogde gist (14 gram)
300 ml melk
2 eieren
4 eetlepels suiker
10 gram zout
50 gram roomboter
rasp van 1 citroen

Laat de rozijnen wellen in een kom met warm water. Dit moet minstens een uur, maar ik zet ze liever een dag van tevoren al in een kommetje, zodat ik de volgende ochtend de krentenbolletjes kan gaan maken.
Doe de bloem, gist, suiker en melk bij elkaar in de keukenmachine en draai hier een soepel deeg van met de deeghaken. Eventueel nog een beetje bloem of melk toevoegen afhankelijk van de elasticiteit van het deeg; het moet dus droog aanvoelen. Maak een bal van het deeg en laat het minstens 30 minuten rijzen op een warme plek (leg even een schone theedoek over de kom waar je de deegbal in bewaard).
Doe nu de zachte boter, 1 heel ei (dus wit en geel) en nog 1 eigeel bij het deeg (bewaar het eiwit), samen met het zout, de citroenrasp en de (uitgelekte en drooggedepte rozijnen). Laat hier weer een deeg van draaien door de keukenmachine. Hier moet je zeker nog wat bloem bij doen, maar de hoeveelheid is dus afhankelijk van diverse factoren (hoeveel water de rozijntjes hebben opgenomen bijvoorbeeld). Reken op zo’n 200 gram, maar dat kan dus meer of minder zijn. Haal het deeg uit de keukenmachine en kneed het nog even goed door. Als het goed voelt, dan is het goed. Laat het nog een keertje 30 minuten rijzen.
Verwarm de oven voor op 250 graden.
Maak nu 24 bolletjes van het deeg en leg dit op een bakblik met daaronder bakpapier. Laat ook de bolletjes weer even rijzen (20 minuutje).
Het eiwit dat je hebt bewaard klop je los met wat water en dit smeer je over de krentenbolletjes.
Ze moeten nu ongeveer 15 minuutjes in de oven, maar ik zou er vanaf 12 minuten sowieso even naast blijven staan, want die laatste minuten kunnen snel gaan. Ze moeten eruit zien als; lekkere krentenbollen! En vaak valt dat moment ook samen met het moment dat het hele huis lekker begint te ruiken.
Meteen uit de oven een paar krentenbolletjes opensnijden en besmeren met roomboter! Hmmmmmm!!!!!!

Ik kom net terug van een weekje huwelijksreis op Jamaica en het is een land waar ik mijn hart aan heb verloren (ik wist niet dat dat mogelijk was). Het land is prachtig, de mensen zijn relaxt en lief en… het eten is YUMMY! Ik zal de komende tijd wat Jamaicaanse recepten gaan delen, want… om zo lang mogelijk in de relaxte vakantiesfeer te blijven ga ik regelmatig wat recepten uitproberen. Sommige gerechten heb ik ook daadwerkelijk gegeten op het eiland, maar sommige recepten vond ik online en heb ik vertaald en bewerkt. Onderstaand recept vond ik dus online en ik heb de titel van deze maïssoep overgenomen, omdat-ie zo gaaf is; ONE LOVE-ly maïssoep (het originele recept staat HIER) (ik heb sommige ingrediënten wel wat aangepast).

Het is een vegetarische soep en geïnspireerd op de soep van een ‘echte’ Rastafari. Het is een zeer goed gevulde soep (wat wil je met wortel, pompoen, aardappel én mais) en onderstaand recept is voor zo’n 5 liter soep (perfect om in te vriezen dus ook). Hij is lekker dik, spicey en prima als maaltijdsoep met een snee brood. Hmmm! ONE LOVE!

Ingrediënten (voor 5 liter):
1 ui
3 knoflookteentjes
2 stengels bleekselderij
1blik kokosmelk
3 groentenbouillonblokjes
stukje verse gember (zo groot als een duim)
200 gram gele linzen
1 kleine pompoen
3 aardappelen
3 wortels
2 blikjes maïs
1 blikje mini-maïs (dus hele kolfjes)
1 madame Jeanette pepertje
gedroogde of verse tijm
cayennepeper
zwarte peper
zout
zonnebloemolie

Snij de ui, de knoflook en de bleekselderij en bak alles zachtjes in wat zonnebloemolie tot de ui glazig wordt.
Doe hier 2 liter water, het blik kokosmelk, de bouillonblokjes, de gele linzen en een halve (in stukjes gesneden) pompoen bij. Laat dit allemaal zachtjes koken tot de linzen (en de pompoen) gaar zijn. Dit duurt minstens een half uur (maar je kan het ook wat langer op laten staan).
Pureer de soep nu.
Doe er dan de in stukjes gesneden aardappel, wortel, de rest van de pompoen, de geraspte gember, de 2 blikjes gewone maïs en de in stukjes gesneden mini-maïs bij. Mini-maïs is overigens niet overal verkrijgbaar, helaas. Dit is trouwens geen probleem, want het is vooral optisch heel leuk als er ‘echte’ stukken maïs in de soep zitten. Mocht je geen mini-maïs kunnen vinden, dan is een extra blikje gewone maïs ook prima.
Ik heb de tijm in een thee-ei gedaan en dit bij de soep laten trekken omdat ik geen groene stukjes in de soep wilde, maar je kunt ook 2 theelepels tijm gewoon bij de soep doen (of dezelfde hoeveelheid verse tijm).
Dit alles laat je weer zachtjes koken tot alle ingrediënten zacht zijn (minuutje of 20 tot 30).
Hou je van lekker pittig, dan doe je nu de madame Jeanette peper bij de soep en laat deze ook nog even meekoken (je kan dit ook al eerder doen).
Blijf ondertussen wel proeven, want het wordt al snel té pittig! Heb je geen madame Jeanette peper, dan kun je er ook een gewoon pepertje mee laten koken (staat heel gezellig).
Breng de soep verder op smaak met peper, zout en cayennepeper.

No problem man!

Een paar weken terug at ik bij mijn vriendin Marloes. Ze vertelde me erg enthousiast over de Hello Fresh-box waar ze af en toe gebruik van maakt. Ze krijgt 1 box per week met daarin de ingrediënten voor 3 maaltijden voor 2 personen. Daar kan zij in haar eentje dus 6 dagen van eten, of ze heeft altijd wat te eten in huis als er iemand mee-eet. Hartstikke handig. En lekker, want ze maakte die avond een vegetarische pasta met linzen en die was Goddelijk.

Een tijdje later schreef ze op Facebook dat ze wéér zoiets lekkers uit die box had gegeten; een couscoussalade. ‘Doe mij even het recept’, vroeg ik. En zo geschiedde. Het is een hele frisse, zomersalade, die je prima als lunch kunt eten, maar dus ook als avondmaaltijd. Hij is vegetarisch en het is mijn nieuwe favoriete salade. Geheel per ongeluk heb ik zonnebloempitjes in plaats van pompoenpitjes gebruikt, maar ik denk dat het qua smaak niet heel veel zal schelen. Ook heb ik de veldsla weggelaten, maar je kan de couscoussalade op een bedje van welke sla dan ook leggen (veldsla is lekker, maar best prijzig en gewone kropsla is ook prima). Maar… zonder sla dus ook; to die for!

Ingrediënten:
250 gram couscous
1 komkommer
15 muntblaadjes
125 gram geitenkaas
1 appel (Elstar) (Jonagold)
25 gram zonnebloempitjes (of pompoenpitten)
1 groentebouillontablet
2 eetlepels honing
2 eetlepels olijfolie
2 eetlepels witte balsamico-azijn (of anders; witte wijnazijn)
peper en zout

Los de bouillontablet op in 500 milliliter water. Meng nu in een kom de couscous met de bouillon en laat dit minstens 10 minuten wellen.
Schaaf de komkommer met een kaasschaaf in hele dunne plakjes. Was de appel en snijd hem in kleine plakjes. Snijd ook de muntblaadjes fijn.
Maak een dressing van de honing, azijn en olijfolie. Op smaak brengen met peper en zout.
Rooster de zonnebloempitjes (of dus de pompoenpitjes) zachtjes in een koekenpan.
Doe de dressing door de couscous.
Voeg de komkommer, appel en munt toe.
Voeg de zonnebloempitjes toe.
Verkruimel de geitenkaas en voeg dit ook toe aan de salade.
Je kan dit dus serveren op een bedje van sla (of de sla toevoegen aan de salade).
En als je het ‘mooi’ wil serveren, dan houd je dus wat geitenkaas en zonnebloempitjes over, die je pas als laatste over de salade drapeert/garneert.

 

Deze salade staarde me al een paar dagen aan vanaf de cover van de Allerhande van juli. En als ik slim was geweest had ik alle ingrediënten voor dit gerecht al wat eerder in huis gehaald bij de Turkse supermarkt, want dan was ik een stuk goedkoper uitgeweest. Maar… ik moest en zou deze salade maken, nu, nu, nu, vandaag dus, en het was te warm om om te fietsen. Dus ik haalde alles bij de Albert Heijn (en ik had de Caesardressing nog in huis, want die staat standaard in mijn koelkast). Ik heb me, zoals bij elke ‘Kook De Cover’ volledig aan het recept gehouden, ik heb de salade alleen niet op brood geserveerd en ik heb niet echt m’n best gedaan op m’n presentatie (want de sla hoort eigenlijk bovenop en tussendoor en niet, zoals bij mij, onderop). Oh, en ik heb geen kipfilethaasjes gekocht, maar gewoon kipfilet en die in repen gesneden (wat een bullshit, kipfilethaasjes). De smaak was TOP en gegrilde sla is écht een aanrader.

Ingrediënten (voor 4 personen):
4 eieren
75 milliliter olijfolie
1 teen knoflook
4 kropjes baby-romaine-sla
300 gram kipfilet
250 gram cherrytomaten aan de tak
6 eetlepels Caesardressing (Cardini’s)
50 gram geraspte Parmezaanse kaas

Kook de eieren in 7 min. bijna hard. Laat schrikken en pel ze.
Doe ondertussen de olie en knoflook in een hoge beker en maal met de staafmixer tot knoflookolie.
Snijd de slakropjes in kwarten en bestrijk rondom met 1/2 van de olie.
Snijd de kipfilet in dunne repen en bestrijk ze met de rest van de olie en bestrooi met peper en eventueel zout.
Verhit de grillpan of steek de barbecue aan.
Gril de sla 3 minuten en keer halverwege.
Gril de kipfilet 6 minuten en keer regelmatig.
Gril de tomaten aan de tak 3 minuten tot er zwarte plekjes op het vel ontstaan.
Verdeel de sla, de kip en de tomaten op een bord.
Halveer de eieren en leg op de salade. Besprenkel de salade met de dressing en strooi de kaas erover.
Wij aten het met gebakken aardappeltjes! Hmmm…

Rucolapesto, weer eens wat anders dan pesto van basilicum en… een stuk goedkoper om te maken! Bij mijn Turkse supermarkt verkopen ze altijd grote plastic bakken met rucola voor 1 euro! 1 euro voor 125 gram rucola!! Hoe dan! Kom daar maar eens om bij de gemiddelde supermarkt! De rucolapesto kan erg scherp zijn (ligt een beetje aan de pittigheid van de rucolablaadjes), maar is lekker op een stokbroodje (als een soort dip dus), als broodbeleg (met een plakje kaas, ham of kipfilet eronder), maar ook erg lekker als ‘saus’ door de pasta (en zoals ik al zei; weer eens wat anders dan ‘gewone’ pesto). Onderstaand recept is met walnoten, maar je kunt de rucolapesto ook met hazelnoten (goedkoper) of zelfs met geroosterde pinda’s (nog goedkoper) maken. Het is even zoeken naar de juiste smaakbalans (dus meer zout, meer citroen, meer olijfolie, misschien iets meer Parmezaanse kaas om de smaak wat milder te maken), maar dan heb je ook wat. Blijven proeven dus. Ik vries een teveel aan rucolapesto overigens gewoon in. De smaak gaat ietsje achteruit, maar het blijft heerlijk om te gebruiken door een pastasaus van tomaten en courgettes.

Ingrediënten:
125 gram rucola
50 gram geraspte Parmezaanse kaas
3 eetlepels walnoten
4 eetlepels olijfolie
beetje zout
beetje citroensap

Doe alle ingrediënten samen in een keukenmachine en hak alles door elkaar.

Zelf een tapenade maken is, als je een keukenmachine hebt, erg makkelijk. En je kunt er een paar dagen plezier van hebben. Lekker op brood. Met een glaasje wijn erbij. Of als onderdeel van een uitgebreide tapastafel.

Ingrediënten:
10 zongedroogde tomaten (die van de LIDL zijn prima)
4 eetlepels geroosterde pijnboompitjes
handje verse basilicum
3 eetlepels olijfolie (of de olie van de tomaten)
1/2 teentje knoflook
50 gram geraspte Parmezaanse kaas
peper en zout

Doe alle ingrediënten bij elkaar in de keukenmachine en hak alles zeer fijn. Je kunt een beetje meer olijfolie toevoegen als je het wat smeuïger wil. Op smaak brengen met zout en peper.

 

Jamie Oliver en Nigella Lawson doen het helemaal anders dan ik (dit recept staat in hun boeken en het is een ‘echt’ Italiaans recept en de ‘echte’ Italianen maken dit gerecht waarschijnlijk ook anders dan ik, maar als ik het op de manier doe ‘zoals het hoort’, dan gaat het dus helemaal mis. In hun recepten staat dat de boontjes maar 3 minuten hoeven te koken, maar als ik sperzieboontjes maar 3 minuten kook, dan zijn ze nog hartstikke rauw en hard en dat vind ik gewoon niet lekker. Ik heb dus m’n eigen manier ontwikkeld voor dit recept en waarschijnlijk is de uitkomst ongeveer hetzelfde, maar dan heb ik wél gare boontjes en geen kapot gekookte aardappelen. Het is een vegetarisch recept en het zou ook best gezond genoemd kunnen worden, alleen heb je dus wel een enorm koolhydraatrijk gerecht, want mét aardappelen en mét pasta. Maar ik hou ervan! De smaak van de aardappelen en de boontjes en de pesto en de Parmezaanse kaas gaan zich allemaal met elkaar vermengen en daardoor krijg je een hele rijke, dikke, pastasaus. Hmmm…

Ingrediënten (voor 4 personen):
500 gram pasta (tagliatelle werkt eigenlijk het beste, maar een andere pasta kan ook prima)
400 gram sperzieboontjes
250 gram vastkokende aardappelen
100 gram verse pesto (uit een potje maakt het gerecht echt minder lekker, maar wel goedkoper natuurlijk)
100 gram geraspte Parmezaanse kaas
olijfolie

Okay, here we go! Haal de uiteinden van de boontjes en kook de boontjes beetgaar in ongeveer 10 minuten (gewoon even proeven of ze goed zijn). Houd de boontjes warm (deksel op de pan).
Schil de aardappelen en snij ze in blokjes van ongeveer 2 centimeter. Kook ze gaar in ongeveer 6 tot 8 minuten (ook hier geldt; proef tussendoor of ze gaar zijn). Als je de aardappelen afgiet, dan doe je het afgietwater in een kommetje!!
Kook de pasta volgens de aanwijzing op de verpakking. Giet de pasta af en gooi terug in de pan en zet het vuur langzaam aan.
Doe de aardappelen erbij en wat van het aardappel-kookvocht (van dit kookvocht kun je tijdens het roeren steeds een beetje toevoegen).
Doe de pesto erbij.
Doe de sperziebonen erbij.
Doe de helft van de Parmezaanse kaas erbij.
Klaar! Serveer het met de rest van de Parmezaanse kaas.

 

Ik at dit gerecht voor het eerst op Ibiza en ik was meteen verliefd. Eenmaal thuis blijkt het een heel erg gemakkelijk gerecht om te maken en als je zorgt voor goede en verse ingrediënten is dit een gerecht TO DIE FOR! Het enige lastige ingrediënt om te vinden zijn de venusschelpjes, deze zul je van tevoren bij een vishandel moeten bestellen, of als je geluk hebt en in een grote stad woont, dan heeft de vishandel meestal wel een zak op voorraad. Ook een viskraam op een grote markt heeft meestal wel een paar zakken liggen. Een kilo venusschelpjes kost tussen de € 7,50 en € 12,50 (soms worden ze ook ’tapijtschelpen’ genoemd of ‘vongoles’) en onderstaand recept is eigenlijk voor 4 personen, maar ik heb er geen enkele moeite mee om alles in m’n eentje op te eten (okay, ik laat de spaghetti zelf dan wel voor de helft liggen, maar eet alle schelpjes leeg). Ik ging afgelopen zaterdag naar de markt in Den Bosch, kocht een kilo venusschelpjes en at voor het eerst sinds maanden weer spaghetti alle vongole. Ik weet nu al; volgende week weer. Hmmmmm! Het gerecht ziet er spectaculair uit, is overheerlijk (oh, had ik dat al gezegd?) en je maakt er zeker de blits mee tijdens een etentje.

Ingrediënten (voor 4 personen):
1 kilo venusschelpjes
flinke handvol platte peterselie (vers)
6 teentjes knoflook
6 tot 10 cherrytomaatjes (of 1 of 2 trostomaten)
2 grote glazen witte wijn
olijfolie
peper
400 gram spaghetti

Leg de venusschelpjes een uur voor gebruik in een bak water met een beetje zout. Je gebruikt alleen schelpjes die dicht zijn. De schelpjes die open staan geef je even een tikje en als ze dan nog open blijven staan, dan gooi je ze ook weg. Gebroken schelpjes; ook weggooien. Laat de schelpjes daarna goed uitlekken.
Kook de spaghetti volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking.
Snijd de knoflook in dunne plakjes, de tomaat in kleine stukje en hak de peterselie fijn.
Bak de knoflook en de tomaat zachtjes in een flinke scheut olijfolie.
Doe hier nu de venusschelpjes bij, heel even op hoog vuur en dan afblussen met de witte wijn.
Paar minuten laten staan tot alle schelpjes open zijn (degene die dan nog dicht zijn moet je weggooien).
Laatste minuut de peterselie erdoor roeren en flink wat peper.
Alles voorzichtig mengen met de spaghetti (je wil dat de zeevrucht in het schelpje blijft zitten).
Klaar! Perfectie in een pan! Je kan het zo eten, maar het is ook lekker om met brood in het vocht te dopen.

 

Ik ben 18 juni getrouwd en dat is meteen de reden dat er zo weinig updates hier zijn verschenen, want ik had wel belangrijkere dingen te doen dan zelf koken. Zo bestelden mijn inmiddels man en ik de afgelopen weken zeker 3 keer per week pizza en frituurden we bijna dagelijks. Lekker gezond joh! NOT! De rust is inmiddels weer teruggekeerd en ik ben er weer helemaal klaar voor om mijn recepten te delen! En niet alleen recepten, maar ook goede producten, zoals deze mini-bapao’s! Mijn echtgenoot en ik vierden ons huwelijk gewoon bij ons thuis en we hebben toen minstens 20 van bovenstaande verpakkingen ingeslagen bij de LIDL (12 mini-bapao’s voor € 1,49)! Ik had wel dagen (weken) van tevoren in de keuken kunnen gaan staan om allerlei hapjes te maken (maar de stress, de stress!!!!) of een bedrijf in kunnen huren voor de catering (het geld, het geld!!!!), maar we wilden ons niet groter, chiquer of duurder voordoen dan dat we zijn. De mini-bapao’s zijn inmiddels ook bij de HEMA en de AH te koop (maar daar zijn ze wel ietsje duurder). Het zijn heel gemakkelijke 1-haps-snackjes en het duurt precies 90 seconden voordat ze klaar zijn (in de magnetron). Beetje chilisaus erbij en klaar. Echt lekker en je krijgt geen vette handen als je ze zonder servetje oppakt, dus ideaal voor een feestje!

Ik geef het meteen toe; 1 van mijn guilty pleasures is gazpacho. Ik kan ’s avonds 2 liter gazpacho maken en die de volgende ochtend, middag en avond in m’n eentje opeten. No problem! Je stinkt de hele dag (en de dag erna) uit je mond (want rauwe knoflook en rauwe ui), maar, OH, OH, OH, wat hou ik van gazpacho! Ik at ooit, ergens in Antwerpen op een terras, een kom gazpacho met daarin een schepje Hollandse garnalen en dat was een perfecte combinatie. Dus, heel soms, eet ik mijn gazpacho nu nog steeds met een schepje Hollandse garnalen, maar het hoeft niet (want best DUUR en ik eet in de zomer soms wel een liter gazpacho per dag) (mijn verkering houdt nog steeds van mij, maar niet van gazpacho).

Ingrediënten (voor 2 liter):
1,5 komkommer (geschild en in stukken)
1 rode paprika (zonder zaden en in stukken)
500 gram tomaten (LEKKERE, in stukken)
500 milliliter tomatensap
1 ui (in stukken)
1 grote teen knoflook
2 eetlepels rode wijnazijn
optioneel: bakje Hollandse garnaaltjes

En dan; heel simpel!! Alles met een staafmixer door elkaar mixen, blenderen, pureren. That’s it! Het is zo simpel, maar zooooo lekker.
Daarna een paar uur in de koelkast laten staan, zodat alle smaken zich met elkaar vermengen.
Gazpacho wordt meestal gegeten met een paar bakjes op tafel; gesneden paprika, croutons, komkommer en (lente)uitjes. Ik doe dat dus niet, maar gooi er een schep Hollandse garnaaltjes in (als ik die heb, want ik vind een bak ‘kale’ gazpacho ook HEERLIJK. Maar nee, dus echt! En ik ben dan ook nog helemaal goed bezig binnen het raw food-dieet (wat ik niet volg).