Month: juli 2014

Deze salade staarde me al een paar dagen aan vanaf de cover van de Allerhande van juli. En als ik slim was geweest had ik alle ingrediënten voor dit gerecht al wat eerder in huis gehaald bij de Turkse supermarkt, want dan was ik een stuk goedkoper uitgeweest. Maar… ik moest en zou deze salade maken, nu, nu, nu, vandaag dus, en het was te warm om om te fietsen. Dus ik haalde alles bij de Albert Heijn (en ik had de Caesardressing nog in huis, want die staat standaard in mijn koelkast). Ik heb me, zoals bij elke ‘Kook De Cover’ volledig aan het recept gehouden, ik heb de salade alleen niet op brood geserveerd en ik heb niet echt m’n best gedaan op m’n presentatie (want de sla hoort eigenlijk bovenop en tussendoor en niet, zoals bij mij, onderop). Oh, en ik heb geen kipfilethaasjes gekocht, maar gewoon kipfilet en die in repen gesneden (wat een bullshit, kipfilethaasjes). De smaak was TOP en gegrilde sla is écht een aanrader.

Ingrediënten (voor 4 personen):
4 eieren
75 milliliter olijfolie
1 teen knoflook
4 kropjes baby-romaine-sla
300 gram kipfilet
250 gram cherrytomaten aan de tak
6 eetlepels Caesardressing (Cardini’s)
50 gram geraspte Parmezaanse kaas

Kook de eieren in 7 min. bijna hard. Laat schrikken en pel ze.
Doe ondertussen de olie en knoflook in een hoge beker en maal met de staafmixer tot knoflookolie.
Snijd de slakropjes in kwarten en bestrijk rondom met 1/2 van de olie.
Snijd de kipfilet in dunne repen en bestrijk ze met de rest van de olie en bestrooi met peper en eventueel zout.
Verhit de grillpan of steek de barbecue aan.
Gril de sla 3 minuten en keer halverwege.
Gril de kipfilet 6 minuten en keer regelmatig.
Gril de tomaten aan de tak 3 minuten tot er zwarte plekjes op het vel ontstaan.
Verdeel de sla, de kip en de tomaten op een bord.
Halveer de eieren en leg op de salade. Besprenkel de salade met de dressing en strooi de kaas erover.
Wij aten het met gebakken aardappeltjes! Hmmm…

Rucolapesto, weer eens wat anders dan pesto van basilicum en… een stuk goedkoper om te maken! Bij mijn Turkse supermarkt verkopen ze altijd grote plastic bakken met rucola voor 1 euro! 1 euro voor 125 gram rucola!! Hoe dan! Kom daar maar eens om bij de gemiddelde supermarkt! De rucolapesto kan erg scherp zijn (ligt een beetje aan de pittigheid van de rucolablaadjes), maar is lekker op een stokbroodje (als een soort dip dus), als broodbeleg (met een plakje kaas, ham of kipfilet eronder), maar ook erg lekker als ‘saus’ door de pasta (en zoals ik al zei; weer eens wat anders dan ‘gewone’ pesto). Onderstaand recept is met walnoten, maar je kunt de rucolapesto ook met hazelnoten (goedkoper) of zelfs met geroosterde pinda’s (nog goedkoper) maken. Het is even zoeken naar de juiste smaakbalans (dus meer zout, meer citroen, meer olijfolie, misschien iets meer Parmezaanse kaas om de smaak wat milder te maken), maar dan heb je ook wat. Blijven proeven dus. Ik vries een teveel aan rucolapesto overigens gewoon in. De smaak gaat ietsje achteruit, maar het blijft heerlijk om te gebruiken door een pastasaus van tomaten en courgettes.

Ingrediënten:
125 gram rucola
50 gram geraspte Parmezaanse kaas
3 eetlepels walnoten
4 eetlepels olijfolie
beetje zout
beetje citroensap

Doe alle ingrediënten samen in een keukenmachine en hak alles door elkaar.

Zelf een tapenade maken is, als je een keukenmachine hebt, erg makkelijk. En je kunt er een paar dagen plezier van hebben. Lekker op brood. Met een glaasje wijn erbij. Of als onderdeel van een uitgebreide tapastafel.

Ingrediënten:
10 zongedroogde tomaten (die van de LIDL zijn prima)
4 eetlepels geroosterde pijnboompitjes
handje verse basilicum
3 eetlepels olijfolie (of de olie van de tomaten)
1/2 teentje knoflook
50 gram geraspte Parmezaanse kaas
peper en zout

Doe alle ingrediënten bij elkaar in de keukenmachine en hak alles zeer fijn. Je kunt een beetje meer olijfolie toevoegen als je het wat smeuïger wil. Op smaak brengen met zout en peper.

 

Jamie Oliver en Nigella Lawson doen het helemaal anders dan ik (dit recept staat in hun boeken en het is een ‘echt’ Italiaans recept en de ‘echte’ Italianen maken dit gerecht waarschijnlijk ook anders dan ik, maar als ik het op de manier doe ‘zoals het hoort’, dan gaat het dus helemaal mis. In hun recepten staat dat de boontjes maar 3 minuten hoeven te koken, maar als ik sperzieboontjes maar 3 minuten kook, dan zijn ze nog hartstikke rauw en hard en dat vind ik gewoon niet lekker. Ik heb dus m’n eigen manier ontwikkeld voor dit recept en waarschijnlijk is de uitkomst ongeveer hetzelfde, maar dan heb ik wél gare boontjes en geen kapot gekookte aardappelen. Het is een vegetarisch recept en het zou ook best gezond genoemd kunnen worden, alleen heb je dus wel een enorm koolhydraatrijk gerecht, want mét aardappelen en mét pasta. Maar ik hou ervan! De smaak van de aardappelen en de boontjes en de pesto en de Parmezaanse kaas gaan zich allemaal met elkaar vermengen en daardoor krijg je een hele rijke, dikke, pastasaus. Hmmm…

Ingrediënten (voor 4 personen):
500 gram pasta (tagliatelle werkt eigenlijk het beste, maar een andere pasta kan ook prima)
400 gram sperzieboontjes
250 gram vastkokende aardappelen
100 gram verse pesto (uit een potje maakt het gerecht echt minder lekker, maar wel goedkoper natuurlijk)
100 gram geraspte Parmezaanse kaas
olijfolie

Okay, here we go! Haal de uiteinden van de boontjes en kook de boontjes beetgaar in ongeveer 10 minuten (gewoon even proeven of ze goed zijn). Houd de boontjes warm (deksel op de pan).
Schil de aardappelen en snij ze in blokjes van ongeveer 2 centimeter. Kook ze gaar in ongeveer 6 tot 8 minuten (ook hier geldt; proef tussendoor of ze gaar zijn). Als je de aardappelen afgiet, dan doe je het afgietwater in een kommetje!!
Kook de pasta volgens de aanwijzing op de verpakking. Giet de pasta af en gooi terug in de pan en zet het vuur langzaam aan.
Doe de aardappelen erbij en wat van het aardappel-kookvocht (van dit kookvocht kun je tijdens het roeren steeds een beetje toevoegen).
Doe de pesto erbij.
Doe de sperziebonen erbij.
Doe de helft van de Parmezaanse kaas erbij.
Klaar! Serveer het met de rest van de Parmezaanse kaas.

 

Ik at dit gerecht voor het eerst op Ibiza en ik was meteen verliefd. Eenmaal thuis blijkt het een heel erg gemakkelijk gerecht om te maken en als je zorgt voor goede en verse ingrediënten is dit een gerecht TO DIE FOR! Het enige lastige ingrediënt om te vinden zijn de venusschelpjes, deze zul je van tevoren bij een vishandel moeten bestellen, of als je geluk hebt en in een grote stad woont, dan heeft de vishandel meestal wel een zak op voorraad. Ook een viskraam op een grote markt heeft meestal wel een paar zakken liggen. Een kilo venusschelpjes kost tussen de € 7,50 en € 12,50 (soms worden ze ook ’tapijtschelpen’ genoemd of ‘vongoles’) en onderstaand recept is eigenlijk voor 4 personen, maar ik heb er geen enkele moeite mee om alles in m’n eentje op te eten (okay, ik laat de spaghetti zelf dan wel voor de helft liggen, maar eet alle schelpjes leeg). Ik ging afgelopen zaterdag naar de markt in Den Bosch, kocht een kilo venusschelpjes en at voor het eerst sinds maanden weer spaghetti alle vongole. Ik weet nu al; volgende week weer. Hmmmmm! Het gerecht ziet er spectaculair uit, is overheerlijk (oh, had ik dat al gezegd?) en je maakt er zeker de blits mee tijdens een etentje.

Ingrediënten (voor 4 personen):
1 kilo venusschelpjes
flinke handvol platte peterselie (vers)
6 teentjes knoflook
6 tot 10 cherrytomaatjes (of 1 of 2 trostomaten)
2 grote glazen witte wijn
olijfolie
peper
400 gram spaghetti

Leg de venusschelpjes een uur voor gebruik in een bak water met een beetje zout. Je gebruikt alleen schelpjes die dicht zijn. De schelpjes die open staan geef je even een tikje en als ze dan nog open blijven staan, dan gooi je ze ook weg. Gebroken schelpjes; ook weggooien. Laat de schelpjes daarna goed uitlekken.
Kook de spaghetti volgens de gebruiksaanwijzing op de verpakking.
Snijd de knoflook in dunne plakjes, de tomaat in kleine stukje en hak de peterselie fijn.
Bak de knoflook en de tomaat zachtjes in een flinke scheut olijfolie.
Doe hier nu de venusschelpjes bij, heel even op hoog vuur en dan afblussen met de witte wijn.
Paar minuten laten staan tot alle schelpjes open zijn (degene die dan nog dicht zijn moet je weggooien).
Laatste minuut de peterselie erdoor roeren en flink wat peper.
Alles voorzichtig mengen met de spaghetti (je wil dat de zeevrucht in het schelpje blijft zitten).
Klaar! Perfectie in een pan! Je kan het zo eten, maar het is ook lekker om met brood in het vocht te dopen.

 

Ik ben 18 juni getrouwd en dat is meteen de reden dat er zo weinig updates hier zijn verschenen, want ik had wel belangrijkere dingen te doen dan zelf koken. Zo bestelden mijn inmiddels man en ik de afgelopen weken zeker 3 keer per week pizza en frituurden we bijna dagelijks. Lekker gezond joh! NOT! De rust is inmiddels weer teruggekeerd en ik ben er weer helemaal klaar voor om mijn recepten te delen! En niet alleen recepten, maar ook goede producten, zoals deze mini-bapao’s! Mijn echtgenoot en ik vierden ons huwelijk gewoon bij ons thuis en we hebben toen minstens 20 van bovenstaande verpakkingen ingeslagen bij de LIDL (12 mini-bapao’s voor € 1,49)! Ik had wel dagen (weken) van tevoren in de keuken kunnen gaan staan om allerlei hapjes te maken (maar de stress, de stress!!!!) of een bedrijf in kunnen huren voor de catering (het geld, het geld!!!!), maar we wilden ons niet groter, chiquer of duurder voordoen dan dat we zijn. De mini-bapao’s zijn inmiddels ook bij de HEMA en de AH te koop (maar daar zijn ze wel ietsje duurder). Het zijn heel gemakkelijke 1-haps-snackjes en het duurt precies 90 seconden voordat ze klaar zijn (in de magnetron). Beetje chilisaus erbij en klaar. Echt lekker en je krijgt geen vette handen als je ze zonder servetje oppakt, dus ideaal voor een feestje!