Month: april 2014

Okay, okay, het is al lente, maar ik kwam een oude Allerhande (het februari-nummer, dus eigenlijk valt het best mee) tegen en aangezien ik ergens met mezelf heb afgesproken om steeds de cover van de Allerhande te koken dacht ik; why not! Het is een cannelloni gevuld met wintergroenten (bleekselderij, knolselderij en winterpeen) en overgoten met een rode pastasaus. Het is even wat werk en geen aanrader voor een doordeweekse dag (of je moet op die doordeweekse dag niks te doen hebben). Ik hield me, afgezien van de pastasaus, volledig aan het recept, al maakte ik een dubbele hoeveelheid (want hoe krijg je anders een knolselderij op). Je kan de rest invriezen, maar ik bracht mijn ouders ook een ovenschaal. Zowel de kinderen in mijn huishouden als mijn ouders, als de verkering als ikzelf vond het SUPERLEKKER! Echt heel bijzonder om lasagnebladen op te rollen met groenten erin. Hmmmm…

Ingrediënten (voor 4 personen):
250 g winterpeen
300 g knolselderij (geschild)
3 stengels bleekselderij
2 el olijfolie
1 ui (fijngesnipperd)
1 bakje Italiaanse kruiden (20 g)
50 gram Parmezaanse kaas
250 gram lasagnebladen (12 bladen)
700 milliliter pastasaus (uit pot, of zelfgemaakt)
1 bol mozzarella
ovenschaal (24 x 35 cm)

Verwarm de oven voor op 190 °C.
Snijd de winterpeen, knolselderij en bleekselderij in blokjes van een 1/2 x 1/2 centimeter. Dit heet dan brunoise, maar ik heb de groenten gewoon zo klein mogelijk gesneden.
Verhit de olie in een wok of hapjespan en bak de ui en de rest van de groenten op middelhoog vuur. In het originele recept staat 8 minuten, maar ik heb het wat langer gedaan, zo’n 15 minuten, omdat anders de knolselderij niet gaar was.
In zo’n kant-en-klaar pakketje Italiaanse kruiden zit dus tijm, rozemarijn, salie en oregano. Ik heb niet zo’n pakketje gekocht, maar heb wel verse tijm en rozemarijn gebruikt, maar salie en oregano uit een potje. Lekkerder is uiteraard alles vers, maar ja, niet altijd te koop, of te duur. Breng in ieder geval de groente op smaak met deze 4 kruiden en gebruik zoveel mogelijk vers. Bak deze kruiden een tijdje mee.
Zet het vuur uit en rasp de Parmezaanse kaas boven de groenten. Schep om en breng op smaak met peper en eventueel zout.
Breng ondertussen een grote pan water aan de kook. Kook de lasagnebladen 4 minuten en giet af.
Neem een lasagneblad en schep over de volle lengte een lepel groente. Rol op en leg in de ovenschaal. Maak zo nog 11 rolletjes. Verdeel de rest van de vulling over de rolletjes. Schenk de tomatensaus erover.
In het recept van de Allerhande wordt kant-en-klare pastasaus gebruikt (want dit recept wordt volgens mij gesponsord door: Grand’Italia Sugocasa tradizionale pastasaus), maar… ik heb dus m’n eigen pastasaus gemaakt en gebruikt. Ik heb een vergelijkbare pastasaus al eerder geblogd; HIER. Maar ik maakte dus een soortement van bolognese pastasaus met gehakt en rode wijn. Superlekker uiteraard, maar ook een uurtje meer werk (en die pastasaus moet zo’n 4 uur stoven). Ga je voor gemak, dan haal je gewoon lekker zo’n kant-en-klare pot. Ga je voor lekker, dan moet je wat eerder beginnen met koken.
Snijd de mozzarella in plakken en verdeel over de saus. Bak dit zo’n 20 minuten in de oven tot de mozzarella goudbruin kleurt.

Dit is een salade die ik vaak maak als ik een restje (verse) sperziebonen over heb. Nu zullen de meeste mensen nooit een restje sperziebonen over hebben, maar ik koop vaak wat extra sperziebonen voor dag 1 (en die kook ik en eet ze dan met aardappelen en vis of vlees, lekker oldskool). En op dag 2 maak ik dus deze salade (of die maak ik nog op de avond van dag 1, dat kan ook). Cruciaal is wel dat je verse sperziebonen gebruikt! En… cruciaal is de original Caesar-dressing van het merk Cardini’s. Dit is een best wel prijzig flesje (alhoewel, volgens mij kost een flesje 3 euro en daar kun je dus meerdere keren mee doen, want ook door/over andere salades is-ie erg lekker). Maar deze dressing is dus DIVINE!

Ingrediënten:
250 gram pasta
300 gram sperziebonen
1 blikje tonijn (op water, maar op olie kan ook)
3 eetlepels Cardini’s original Caesar-dressing
1 ui
Peper

Kook de sperziebonen in zo’n 8 minuten gaar (of gebruik dus een restje).
Kook de pasta volgens de verpakking gaar (of ook hier; gebruik een restje).
Snipper de ui.
Voeg alle ingrediënten samen en breng op smaak met peper (of eventueel nog wat extra dressing) (zout hoeft niet, want de dressing is al best wel zout).
Ook lekker hierbij: zwarte olijven (maar dit vinden de meeste kinderen niet zo’n goed idee).

Dit is een megasimpel soepje wat gewoon niet kan mislukken. Ik maak ‘m vaak als ik een restje aardappelen overheb. Het enige dat ik dan de volgende dag hoef te kopen is een flinke stronk broccoli, want de rest heb ik standaard in huis. Maar je kan ‘m uiteraard ook maken met aardappelen die je nog moet koken. En… totally vegetarisch! Dat is ook wel fijn af en toe!

Ingrediënten:
1 ui
300 gram aardappelen
minstens 600 gram broccoli
2 groentebouillontabletten
200 milliliter melk (of slagroom)
200 milliliter witte, droge wijn

Schil de aardappelen en snij ze in stukjes (als je dus een restje gekookte aardappelen gebruikt, dan voeg je die op ’t laatst toe).
Snij de broccoli in stukken (de stronk mag ook mee).
Snij de ui in stukjes.
Doe de ui, aardappel en de broccoli in een grote pan, doe er 1 liter water bij, de melk en de groentebouillontabletten. Breng dit zachtjes aan de kook (opletten, want door de toevoeging van de melk kan de soep overkoken).
Doe er, als het 10 minuten pruttelt, de wijn bij.
Als de aardappel gaar is, dan doe je de soep in de blender (of je zet de staafmixer in de soep).
Lekker met brood en ook lekker met uitgebakken spekjes (maar dan is-ie dus niet meer vegetarisch)!

Ik ben net terug van een weekje Duitsland en heb als souvenir, naast 3 kilo extra lichaamsvet, ook een mierikswortel-verslaving meegenomen. In het Duits heet mierikswortel ‘Kren’ en het staat bijna standaard bij elk gerecht; geraspt in een potje. Nu vind ik het zo lekker dat ik zonder moeite een heel bakje leeg kan eten, maar echt heel gezond lijkt me dat niet; het is nogal scherp, qua smaak een beetje tussen radijs en mosterd, maar dan anders (wasabi is trouwens ook een Japanse mierikswortel-variant). Mierikswortel heeft ook een geneeskrachtige werking en dat komt goed uit, want ik heb uit Duitsland 1 grote verse mierikswortel meegenomen en verschillende potjes en tubes! In Nederland is mierikswortel in bijna elke supermarkt verkrijgbaar in een klein potje. Ik maakte onderstaande aardappelsalade met de verse mierikswortel, maar je kunt uiteraard ook die uit een potje gebruiken.

Ingrediënten:
500 gram aardappelen (liefst vastkokend)
4 eetlepels Turkse yoghurt (of Griekse)
3 eetlepels vers geraspte mierikswortel
zout en peper
150 gram augurken
1 ui

Schil de aardappelen en snij ze in kleine stukjes (ongeveer ter grootte van een duim). Kook de aardappelen tot ze gaar zijn (dit gaat dus sneller dan normaal, omdat je ze zo klein hebt gesneden hè?).
Laat de aardappelen wat afkoelen en roer de yoghurt erdoor.
Snipper het uitje en snijd de augurken en doe ook deze erdoor (je kunt zelf eigenlijk het beste kiezen hoeveel ui en hoeveel augurk).
Net als de mierikswortel; hoe pittiger je het wil, hoe meer mierikswortel je erdoor doet.
Op smaak brengen met zout en peper.
Ik heb er alleen voor de foto wat gesneden lente-ui over gedaan. Maar is dus niet nodig.
En op de foto ligt de salade op een bedje van sla. Kun je doen, omdat het er gezellig uitziet. Maar is ook niet nodig.
Lekker als lunchgerecht met brood, maar ook lekker als je gaat BBQ-en trouwens.